جانباز «ابوالفضل پناه» در یادداشتی می نویسد: پنج شنبه عصر سر مزار شهدای جانباز بودیم که دیدیم بر مزار یکی از شهدای حرم که از برادران افغانی بود، سه جوان و نوجوان افغانی آمدند و فاتحه خواندند.
به دوستم گفتم به نظرم باید این سه نفر از رزمندگانِ مدافع حرم باشند. صدایشان کردیم... پس از احوالپرسی سؤال کردم مقیم ایران هستید؟
گفتند: «نه. مقیم افغانستان هستیم.»
گفتم: «شنیدم کسانی را که برای حفاظت از حرم می روند، دولت افغانستان اذیتشان می کند، هم رزمنده ها را و هم خانواده هایشان را، درست است؟»
جواب دادند: «هم دولت، هم طالبان و هم داعش در قلمرو کشورمان ما و خانواده ما رو اذیت می کنند.»
گفتم: «پس چرا بااین همه خطر بازهم می روید؟»
بلافاصله گفتند: «همه اش فدای بی بی زینب (س).»
همین
یک جمله کوتاه ما را شرمنده کرد. چه دل بزرگی داشتند. انگار حال وهوای
روزهای دفاع مقدس دوباره تداعی شده بود. از چهره آرام، اما مصممشان پیدا
بود با علم و آگاهی و اعتقادشان است که فرسنگ ها دورتر از خانه و کاشانه،
به دفاع از حرم آل الله رفته اند! دیدم واقعاً نهایت اخلاص و ایمان اند.
رهبری معظم، شهدای حرم را بر طبق آیات و روایات، فرموده اند، ثواب دو شهید
را دارند.
خوشا به سعادت رزمندگان و شهدای مدافع حرم. به حالشان غبطه می خورم...
