به خاطر این چشم‌ها یک روز «شهید» می‌شوی!
چهارشنبه, ۱۰ آبان ۱۳۹۶، ۰۸:۴۹ ب.ظ
حاج ابراهیم همت از آن دست شهداست که هر
چه درباره‌اش گفته و نوشته شود، باز هم سخنان تازه و نکاتی می‌توان از آنها
به دست آورد؛ در روزهای پایانی سال که اتفاقا همزمان با سالگرد شهادت
سردار سرافراز سپاه اسلام است، گزارشی از زندگی حاج ابراهیم همت را برای
مخاطبان ارائه می‌کند.
شهید
«محمد ابراهیم همت» در دوازدهم فروردین ۱۳۳۴ در «شهرضا»، یکی از شهرهای
استان «اصفهان» در خانواده‌ای مستضعف و متدین به دنیا آمد. در سال 1352
وارد دانشسرای اصفهان شد و پس از دریافت مدرک تحصیلی فوق دیپلم، به سربازی
رفت. در حین سربازی و پس از آن، روی به مبارزه با رژیم طاغوت آورد و با
گروه‌های مبارز مسلمان مرتبط شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، همت
فعالیت‌های خود را گسترش داد؛ «کمیته انقلاب اسلامی» را در «شهرضا»
راه‌اندازی کرد و با کمک دوستانش، هسته اولیه «سپاه» شهر را شکل داد. در
اواخر سال ۱۳۵8، بر حسب ضرورت، به «خرمشهر» و سپس به «بندر چابهار» و
«کنارک» و استان «سیستان و بلوچستان» رفت و به فعالیت‌های گسترده فرهنگی
پرداخت.
در خرداد سال ۱۳۵۹ به منطقه «کردستان» فرستاده شد و بنا بر
آماری که از یادداشت‌های آن شهید به دست آمده است، سپاه پاسداران پاوه از
مهر ۱۳۵۹ تا دی ماه ۱۳۶۰ (با فرماندهی مدبرانه او)، ۲۵ عملیات موفق در خصوص
پاک‌سازی روستاها از وجود اشرار، آزادسازی ارتفاعات و درگیری با نیروهای
ضد انقلاب داشته است.
پس از آغاز جنگ تحمیلی از سوی رژیم
متجاوز عراق، شهید «همت» به صحنه کارزار وارد شد و در سالیان حضور در
جبهه‌های نبرد، خدمات شایان توجهی از خود بر جای گذاشت و افتخارها آفرید.
و
اما به همراه شهید حاج احمد متوسلیان، تیپ محمد رسول‌الله (ص) را تشکیل
داد و در عملیات «فتح‌المبین» مسئولیت بخشی از عملیات، به عهده این سردار
دلاور بود. در عملیات پیروزمندانه «بیت‌المقدس» در سمت معاونت تیپ محمد
رسول‌الله (ص) فعالیت کرد. با آغاز عملیات «رمضان» در تاریخ ۱۳۶۱/۴/۲۳ در
منطقه «شرق بصره»، فرماندهی تیپ ۲۷ حضرت رسول (ص) را بر عهده گرفت و بعدها
با ارتقای این یگان به لشکر، تا هنگام شهادتش در سمت فرماندهی آن انجام
وظیفه کرد.
در «والفجر
مقدماتی» مسئولیت سپاه یازدهم قدر را که شامل«لشکر ۲۷ حضرت محمد رسول‌الله
(ص)، لشکر ۳۱ عاشورا، لشکر ۵ نصر و تیپ ۱۰ سیدالشهدا (ع)» بود را بر عهده
گرفت و سرانجام در عملیات خیبر، در جزیره مجنون، و در هفدهم اسفند 1362،
این جان ناآرام و شیدا، بهانه وصل به معبود را با ترکشی که بر پیکرش نشست،
پیدا کرد و شهد دلنشین شهادت را لاجرعه سر کشید. خدایش با اولیا محشور
گرداند.
