اهلِ یقین

شهدا امامزادگان عشقند که مزارشان زیارتگاه اهلِ یقین است .امام (ره)

اهلِ یقین

شهدا امامزادگان عشقند که مزارشان زیارتگاه اهلِ یقین است .امام (ره)



شهدا

 شهید احمد قصیر در خانواده ای مذهبی، در یکی از روستاهای حومه لبنان به نام «دیر قانون النهر» چشم به جهان گشود. تا سه سالگی به همراه خانواده اش در عربستان و سپس لیبی و دوران نوجوانی و شروع جوانی را مجددآ در عربستان سپری نمود. هنوز هفت ماه از تجاوز اسرائیلی ها به جنوب لبنان نگذشته بود که به اتفاق خانواده راهی محل تولد خود شد.

وی از طریق یکی از دوستان خود به حزب الله لبنان معرفی و آمادگی خود را برای انجام یک عملیات استشهادی تاریخی و به یاد ماندنی اعلام نمود. عملیلاتی که در میان بهت و حیرت اسرائیلی‌ها و خصوصآ قصاب معروف اسرائیلی «شارون» ، به وقوع پیوست و برگ زرینی از مجاهدت و دشمن ستیزی مسلمانان و مایه غرور و سربلندی حزب الله است.

بالاخره بار چهارم در حالی که باران به شدت می بارید ، استخاره خوب آمد و بامداد روز یازدهم نوامبر 1982 میلادی (21 آبان 1361 شمسی) شهید احمد قصیر به طرف مقر صهیونیست‌ها حرکت کرد.

همان دوستی که احمد قصیر را برای عملیات استشهادی معرفی نموده بود ، مسئول جمع آوری مواد منفجره و آماده سازی خودروی سفید رنگ پژو 504 احمد قصیر شد. احمد در اولین مذاکره‌ای که در این خصوص با سران حزب الله از جمله سیدحسن نصرالله (دبیر کل حزب الله لبنان) داشت اعلام کرد که تنها شرط او برای انجام این عملیات بزرگ این است که روز و ساعت عملیات را خودش تعیین کند. این شرط مورد قبول قرار گرفت و خودرو آماده شد. دوست احمد پس از آماده سازی خودرو به شهید قصیر گفت که تصمیم سازمان عوض شده و می‌بایست من این عملیات را انجام دهم! شهید به شدت مخالفت می کند و ملکیت ماشین را بهانه قرار داده و با فتوای شرعی یکی از افراد سازمان ، اختیار ماشین به شهید احمد قصیر داده شد که این معنای واقعی «فستبقو الخیرات» است.

شهید قصیر با آخرین سرعت ، اتومبیل حاوی مواد منفجره را وارد طبقه اول ساختمان کرده و در عرض چند ثانیه ، تمامی ساختمان به تلی از خاکستر تبدیل شد.

شهید هر روز برای انجام عملیات استخاره می کرد که تا سه بار بد آمد. به همین خاطر ، مسئولین حزب الله گمان کردند که وی در انجام عملیات مردد شده است. لذا تصمیم به تعویض وی گرفتند. اما بالاخره بار چهارم در حالی که باران به شدت می بارید ، استخاره خوب آمد و بامداد روز یازدهم نوامبر 1982 میلادی (21 آبان 1361 شمسی) شهید احمد قصیر به طرف مقر صهیونیست‌ها حرکت کرد.

شهید احمد قصیر (امیر الاستشهادیون)

شهید احمد قصیر

یکی از شاهدان عینی  در این رابطه می‌گوید: بین ساعت شش و نیم تا هفت صبح ، پژوی احمد قصیر چندین بار طول خیابان را طی کرده و دوباره باز می‌گشت. بعدآ مشخص شد که در آن ساعت باران لحظه به لحظه شدت پیدا می کرده و صهیونیست‌هایی که داخل چادرهای اطراف مقر بوده اند ، در حال جابجا شدن برای رفتن به داخل ساختمان هشت طبقه مقر خود هستند و شهید منتظر بوده تا تعداد بیشتری از آنها وارد ساختمان شوند. بالاخره شهید با آخرین سرعت ، اتومبیل حاوی مواد منفجره را وارد طبقه اول ساختمان کرده و در عرض چند ثانیه ، تمامی ساختمان به تلی از خاکستر تبدیل شد. آریل شارون (وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی) دقایقی پس از این حادثه خود را به محل وقوع انفجار رساند. در اثر این عملیات استشهادی ، بیش از 151 تن از صهیونیست‌ها به هلاکت رسیدند. همچنین به واسطه این عملیات ، 13 نفر از زبده ترین افسران شاباک (سازمان اطلاعات ارتش اسرائیل) که فرماندهی آنها را ژنرال «عاموس ریمون» بر عهده داشت نیز به هلاک رسیدند. لازم به ذکر است تا به امروز ، این تعداد تلفات از نیروهای شاباک در هیچ معرکه‌ای تکرار نشده است. چند ساعت بعد نیز که کاروان صهیونیست‌ها به محل حادثه اعزام شد ، شهید حسن قصیر (برادر احمد) ، با خودروی دیگری خود را به ستون کاروان نظامیان زده و تعداد زیادی از آنها را به هلاکت رساند.

 به واسطه این عملیات ، 13 نفر از زبده ترین افسران سازمان اطلاعات ارتش اسرائیل  به هلاک رسیدند. لازم به ذکر است تا به امروز ، این تعداد تلفات از نیروهای شاباک در هیچ معرکه‌ای تکرار نشده است.

 بواسطه قولی که دو شهید از همرزمان خود گرفته بودند ، تا دو سال و نیم بعد ، خبر شهادتشان را به خانواده‌شان نمی‌دهند و مادر شهید فکر می‌کرد فرزندانش در اسارت هستند.

آری جوان 18 ساله حزب الله ، بنیان گذار مکتبی شد که هنوز که هنوز است به عنوان غیرقابل کنترل‌ترین شیوه مبارزه بر علیه ایادی استکبار به شمار می رود و هر بار که عملیاتی استشهادی صورت می پذیرد ، لرزه بر اندام صهیونیست‌های متجاوز می افتد. با وجود اینچنین جوانان مؤمن ، شجاع و متعهدی است که گروه های مبارز خصوصآ حزب‌الله ، خار چشم دشمنان اسلام شده اند و بی دلیل نیست که حضرت آیت الله خامنه‌ای، حزب الله را بازوی توانمند مبارزان اسلام معرفی نموده اند.

صهیونیست‌ها از این روز با عنوان «فاجعه صور» نام می‌برند که به زبان عبری می‌شود «آسون صور».

از آنجایی که احمد قصیر اولین مجری عملیات استشهادی در لبنان بود ، معروف شد به «فاتح عصر شهادت‌طلبان» یا «امیر الاستشهادیون» و روز شهادتش در لبنان را به نام «یوم الشهید - روز شهید» نامگذاری کردند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۴ فروردين ۹۶ ، ۱۹:۵۶
محمود جانقربانی
جشنواره مقاومت و دفاع مقدس راه اندازی
 در هفته دفاع مقدس دبیرخانه دائمی جشنواره مقاومت و دفاع مقدس - ویژه تولیدات دیجیتال- آغاز بکار می نماید.

​در هفته دفاع مقدس دبیرخانه دائمی جشنواره مقاومت و دفاع مقدس - ویژه تولیدات دیجیتال- آغاز بکار می نماید.

دبیر جشنواره دائمی مقاومت و دفاع مقدس ابلاغ نمود دو ضرورت مهم و اساسی 1- ضرورت ترویج و گسترش فرهنگ دفاع مقدس و مقاومت به عنوان یک فرهنگ راهبردی در ایران اسلامی.

2- ضرورت استفاده حداکثریاز ظرفیت فضای مجازی برای ترویج و گسترش این فرهنگ.

ما را بر آن داشت تا از فرصت های ممکنبرای تحقق دو مورد فوق استفاده کنیم.

ابوالقاسم حبیبی گفت: تشکیل این جشنواره بصورت دائمی و ایجاد زمینه لازم برای ارائه آثار تولید شده در رسانه های دیجیتال و همچنین تشویق و ترغیب تولیدکنندگان در تولید بیشتر با محوریت مقاومت و دفاع مقدس همچنین حضور مؤثر و گسترده و مردمی این جشنواره طراحی و راه اندازی خواهد شد.

نشست خبری دبیرخانه دائمی جشنواره مقاومت و دفاع بر اساس گزارش دبیرخانه دائمی جشنواره مقاومت و دفاع مقدس روز سه شنبه ساعت 10 جلسه اولین نشست خبری جشنواره برگزار خواهد شد.

دبیرخانه جشنواره مقاومت و دفاع مقدس اعلام می دارد با هماهنگی روابط همومی مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

نخستین نشست خبری این جشنواره با حضور دکتر سید مرتضی موسویان رئیس مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال و ابوالقاسم حبیبی دبیر جشنواره مقاومت و دفاع مقدس برگزار خواهد شد.

تاریخ خبر:
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۳ اسفند ۹۵ ، ۲۰:۵۷
محمود جانقربانی

حدود دو هفته پیش در خبرگزاری ها اعلام شد که نخستین دارنده مدال رشادت در بیمارستان بستری شد.

غلام دلشاد جانباز 70 درصد شیمیایی HI CVR (وضعیت حاد مصدومیت شیمیایی) و بنیانگذار انجمن دفاع از مصدومان شیمیایی شیراز مدتی است که در بیمارستان مرکزی شیراز بستری شده است.


غلام دلشاد جانباز 70 درصد شیمیایی HI CVR (وضعیت حاد مصدومیت شیمیایی) و بنیانگذار انجمن دفاع از مصدومان شیمیایی شیراز مدتی است که در بیمارستان مرکزی شیراز بستری شده است.

حدود دو هفته پیش در خبرگزاری ها اعلام شد که نخستین دارنده مدال رشادت در بیمارستان بستری شد.

و چنین گفتند که :

در 6 روز ابتدایی بستری ایشان هیچ یک از مسئولان به علت بی اطلاعی به عیادت ایشان نیامدند ولی به گفته غلام دلشاد در روزهای اخیر اتاق این جانباز در بیمارستان محل تردد همرزمان و مسئولان استان شده است.

غلام دلشاد در گفتگو با وبلاگ جانبازان شیمیایی ایران گفت: من که لحظات پایانی عمرم را می گذرانم ولی پیشنهاد من به بنیاد شهید این است که کمیته ای تحت عنوان کمیته ملاقات از ایثارگران تشکیل دهند تا آنهایی که درصد دارند یا ندارند پس از ورود به بیمارستان برای درمان مصدومیت های شیمیایی مورد عیادت کمیته قرار گرفته تا اگر مشکلی در بحث درمان یا مددکاری جانباز وجود دارد برطرف شود.

رزمنده ایکه با سلاح خالی اسیرگرفت

این جانباز شیمیایی با تشکر از پرستاران و کارکنان این بیمارستان اظهار داشت: هزاران جانباز شیمیایی در شیراز زندگی می کنند که نیازمند توجه جدی هستند.

لازم به ذکر است غلام دلشاد جانباز 70 درصد شیمیایی در سن 14 سالگی وارد جبهه شد .

وی در منطقه اروند رود در برخورد با بالگرد دشمن ، آن را با دو خشاب 30 تایی اسلحه کلاش مورد حمله قرار داده و آن را سرنگون کرد و با همان اسلحه خالی خلبان را به اسارت گرفت.

این قهرمان وطن از سوی امام جمعه وقت آبادان به خدمت امام راحل(ره) رسیده و از سوی رئیس جمهور وقت حضرت آیت الله خامنه ای نشان رشادت دریافت کرد.

دلشاد در عملیات والفجر 8 در منطقه فاو همراه با لشکر 19 فجر شیمیایی شد.

 

روزنامه قدس در یادداشتی جداگانه به نحوه مجروحیت این جانباز عزیز از زبان خودش پرداخته که آن را تقدیم شما می کنیم :

5 خرداد سال 86 در هتل هما جانباز «غلام دلشاد» را ملاقات کردم. وی که اولین داوطلب برای پیوند قرنیه با علم جدید بود برای همایشی از استان فارس به مشهد آمده بود. او فردی شوخ طبع و خوش مشرب بود که همه را دور هم جمع می کرد. در ملاقاتی که در همایش با وی داشتیم، گفت: من جانباز 70 درصد هستم. 14 سال از ناحیه چشم چپ نابینا بودم و با اهدای پیوند قرنیه از خواهرم به چشم من، بینایی خود را به دست آوردم. در سال 85 نیز روی چشم راستم عمل پیوند قرنیه انجام شد و چشم راست من هم بینایی نسبی پیدا کرد. اکنون می توانم روزنامه بخوانم، راه بروم، و کارهای روزمره ام را انجام دهم.

«دلشاد» با شادی وصف ناپذیری می گفت: دست دکترهای خودمان درد نکند،من به کشورهای بلژیک، سوئد و آلمان غربی رفته ام. سوئد بهترین چشم پزشکان را دارد، اما متأسفانه آنها نتوانستند کاری کنند و گفتند علم درمان را نداریم، اما امروز خوشحالم که پزشکان خودمان از جمله دکتر جدیدی و دکتر جوادی و پزشکان دیگر نهایت تلاش خود را به کار می گیرند تا بینایی از دست رفته را به چشمان ما برگردانند.

این جانباز فعال برای رفتن به حرم امام هشتم (ع) عجله داشت و برای ادامه گفتگو عذرخواهی کرد و شماره تلفن داد تا اگر خواستم دوباره با وی تماس بگیرم. وی که اولین داوطلب برای این پیوند بوده است موقع خداحافظی گفت: ما جانمان را در راه اسلام فدا خواهیم کرد، نه تنها من، بلکه همه خانواده ام! دیروز در جبهه رزم و امروز در جبهه علم. من با افتخار اعلام می کنم حاضرم زیر تیغ جراحی از بین بروم، اما دانشمندان ما به علمی دست پیدا کنند که جانبازان را با آن مداوا نمایند.

مدتی بعد وقتی فهمیدم غلام دلشاد مدیرعامل انجمن حمایت از قربانیان سلاح های شیمیایی استان فارس است در گفتگوی تلفنی خلاصه ای از زندگینامه اش را خواستم.

جانباز غلام دلشاد که همیشه با خوشرویی خبرنگاران را می پذیرد به قلم خودش زندگینامه اش را این طور نوشت:

جوانی و شور حضور در دفاع مقدس :

اینجانب غلام دلشاد فرزند محمد در دهم خرداد ماه سال 1346 در خانواده ای نسبتاً مذهبی دیده به جهان گشودم. در سال 1362 که تازه به 16 سالگی پا گذاشته بودم عشق و علاقه جبهه بی قرارم کرده بود، چندین بار به پایگاه های مقاومت و اعزام نیرو مراجعه کردم. به جهت اینکه سنم قانونی نبود از اعزامم ممانعت به عمل می آمد. تمام ذکر و فکرم حضور در جبهه های حق علیه باطل شده بود، شبها خواب جبهه را می دیدم، رفتن به جبهه برایم یک آرزو و یک رؤیا شده بود، هر روز نقشه ای می کشیدم تا اینکه فکری به خاطرم رسید. از شناسنامه ام کپی گرفتم و سنم و تاریخ تولدم را لاک گرفتم و سال 1346 را 1343 کردم و دوباره از آن کپی گرفتم و به مقر صاحب الزمان(عج) رفتم و با ارائه کپی شناسنامه پوشه ای به من دادند و آدرس و مشخصات خودم را در فرم های مخصوص پر کردم.

انگار همین دیروز بود سوار اتوبوس شدیم و مداح برایمان نوحه «ای لشکر صاحب الزمان آماده باش آماده باش، بهر نبردی بی امان آماده باش آماده باش» را مداحی می کرد.

من در واحد مخابرات انجام وظیفه می کردم، اما علاقه به خط مقدم جبهه داشتم به تیپ امام سجاد منتقل شدیم و به جبهه جنوب عازم شدیم. در اهواز در پادگان شهید دستغیب واقع در کوت عبدا... اهواز آمدیم و در این پادگان اسکان پیدا کردیم.

غلام دلشاد جانباز 70 درصد شیمیایی در سن 14 سالگی وارد جبهه شد .

وی در منطقه اروند رود در برخورد با بالگرد دشمن ، آن را با دو خشاب 30 تایی اسلحه کلاش مورد حمله قرار داده و آن را سرنگون کرد و با همان اسلحه خالی خلبان را به اسارت گرفت.

خلاصه روزها سپری می شد و من تا سال 1364 در چندین عملیات شرکت کردم و در خط مقدم می رفتم و در گردان ها به عنوان بی سیم چی شرکت می کردم، دیگر در جبهه فقط به شهادت می اندیشیدم و مال دنیا و خانواده را فراموش کرده بودم. نزدیک به چهار ماه در آبادان بودم و در اروند رود مستقر بودیم. روزی در کنار اروند رود مشغول ماهیگیری بودیم. یادش به خیر، من بودم همراه شهید زیانی، در همین حین بالگرد دشمن در سطح پایین پرواز می کرد و می خواست احتمالاً بنشیند. ما کاملاً خلبان را می دیدیم، اما آنها ما را نمی دیدند ما مسلح بودیم من تفنگ کلاش داشتم و شهید زیانی تفنگ ژ-سه، ناخود آگاه هر دو به طرفش شلیک کردیم و خوشبختانه بالگرد سرنگون شد و این سرنگونی انعکاس خبری خوبی داشت و از طرف آقای جمی امام جمعه آبادان که با وجود این همه درگیری سنگر نماز جمعه را ترک نکرد مورد تفقد قرار گرفتیم و از طرف مقام معظم رهبری - که آن زمان رئیس جمهور بودند- هم جوایز و لوح به ما تعلق گرفت و در دیدار با حضرت امام (ره) از نزدیک ایشان هم ما را مورد لطف خود قرار دادند و پس از زیارت مشهد مقدس و دیدار خانواده مجدداً به جبهه برگشتیم.

پس از 3 سال حضور در جبهه های حق علیه باطل مهیا شدیم تا مهم ترین عملیات را در سال 1364 انجام دهیم. در ماه بهمن، ماه پیروزی عملیات والفجر 8 آغاز شد و با رشادت غواصان لشکر 19 فجر معابر باز شد و در گردان امام علی(ع) با فرماندهی جناب آقای سیدی به عنوان گردان پیشتاز دشمن زبون را غافلگیر کردیم و دشمن به طور وسیعی از سلاحهای شیمیایی ممنوعه به ویژه از گاز خردل استفاده کرد.

من از ماسک ویژه و لباس ویژه برخوردار بودم و آمپول آمیل نیترین و اتروپین همراه داشتم، اما از شانس بد در 4 متری من یک راکت منفجر شد و به ما توصیه کرده بودند هنگامی که در معرض مواد شیمیایی قرار می گیرید به ارتفاعات و جاهای بالا بروید، من هم ناخودآگاه به نخلستان مجاور از یک درخت نخل بالا رفتم نمی دانم چطور با پوتین و بی سیم به بالاترین نقطه نخل رفتم و نفسی راحت کشیدم و در آنجا استقرار پیدا کردم و از روی لباس یک آمپول که اتوماتیک بود را به خودم زدم.

در همین حین از شانس بد من با وجود نخلهای فراوانی که در آنجا بود ناگهان یک خمپاره زوزه کشان به وسط نخلی که من در آن پناه گرفته بودم اصابت کرد و از وسط دو نیمه شد و من به پایین افتادم، هر چند زیر نخل ها ماسه زار بود، اما من بی هوش شدم و دیگر هیچ نفهمیدم، البته هنگامی که بالای نخل بودم به آقای اسماعیل خادمی یکی از دوستان که فرمانده گروهان بود و اکنون هم جانباز شیمیایی است موقعیتم را اطلاع داده بودم. پس از پرتاب از درخت، گروه امداد با آمبولانس به محل آمده بودند و مرا به پشت جبهه یعنی آبادان انتقال داده و بلافاصله به تهران فرستاده بودند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ بهمن ۹۵ ، ۲۰:۳۱
محمود جانقربانی

🌹میرسم به قافله شهدا🌹:

شهادت حضرت #زهرا سلام الله علیها


💠امام صادق علیه السلام می‌فرماید:

چون وفات فاطمه علیها السلام نزدیک شد، شروع به گریه کرد. 

امیرالمؤمنین علیه السلام به او گفت: همسر عزیزم! چرا گریه می‌کنی؟ 

حضرت فاطمه علیها السلام فرمود: 

برای مظلومیت تو گریه می‌کنم. مولی علی علیه السلام فرمودند: گریه نکن، این مسئله در راه خدا برای من آسان است. 


🔸امام صادق علیه السلام می‌فرمایند:

زهرا علیها السلام وصیت کرد که علی به آن #دو_خلیفه اجازه ندهد که آن دو در تشییع فاطمه علیها السلام شرکت کنند و حضرت علی علیه السلام نیز چنین کرد.

 



📚عوالم العلوم، ج ۱۱، ص۴۹۴

📚بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۲۱۸

زندگـــــے با شهـــ❤️ـــدا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۳ بهمن ۹۵ ، ۰۰:۵۳
محمود جانقربانی


یادی از شهید 


🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

مادری که به خاطر فرزند شهیدش دیگر کله پاچه نخورد!


محمدحسین خیلی به کله پاچه علاقه داشت. بعد از عملیات کربلای چهار از جبهه آمده بود. در حیاط مان گوسفندی قربانی کردیم. خودش رفت کله پاچه را پراند(تمیز کرد). آماده برای پختن بود؛ اما من اهمال کردم. چند روز بعد آمادهٔ رفتن به جبهه شد. وقتی آمد خداحافظی کند گفتم: «ننه می خواستم کله پاچه رو بار بذارم» پیشانی ام را بوسید و گفت: «بذار توی یخچال باشه، وقتی برگشتم بپز» رفت و در عملیات کربلای 5 به شهادت رسید. سی سال است، اسم کله پاچه و پختن این غذا مرا به یاد این اتفاق می اندازد. از آن موقع تا حالا من لب به کله پاچه نزده ام.


نقل خاطره توسط مادر شهیدان حسن و محمدحسین سامع


راوی: جانباز قطع نخاع محمدمهدی سامع



#رادیوشاهد 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۱ بهمن ۹۵ ، ۰۰:۰۷
محمود جانقربانی



امروز دهم بهمن سالروز شهادت «شهید فتح‌الله حیدری»، فرمانده گردان دریایی علی‌ابن‌ابی‌طالب (ع) از لشکر ۲۵ کربلا را بر عهده داشته و به خاطر شایستگی‌هایی که از خود نشان داد در طراحی عملیات‌های کربلای ۴ و ۵ شرکت داده شد. وی در عملیات کربلای ۵ و در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۳۶۵ به شهادت رسید.

فرآوری-بخش فرهنگ پایداری تبیان
شهیدی از سرخکلا

تولد در سرخکلا

شهید فتح‌الله حیدری، شب چهارشنبه چهارم مهرماه ۱۳۴۳ ش در خانواده‌ای مذهبی در روستای «سرخکلا» در منطقه «دشت‌سر» در شهرستان «آمل» چشم به جهان هستی گشود.

در چهاردهم آذرماه ۱۳۶۰ ش برای گذراندن آموزش نظامی به همراه بسیجیان دیگر به پادگان آموزشی منجیل اعزام شد. پس از اتمام دوره آموزش یک‌ماهه، در ۱۵ دی‌ماه به جبهه‌های غرب کشور اعزام گردید و تا ۲۵ اسفندماه ۱۳۶۰ ش به‌عنوان تک‌تیرانداز در مریوان خدمت کرد. پس از اولین تجربه‌ها در جبهه‌های جنگ، به زادگاهش بازگشت؛ اما چند ماهی نگذشته بود که در ۱۱ خرداد ۱۳۶۱ ش، به منطقه جنگی جنوب رفت و با لشکر ۲۵ کربلا در عملیات رمضان (۲۲ مرداد ۱۳۶۱ ش) شرکت کرد. در این مرحله، قریب به سه ماه در جبهه‌ها حضور داشت. دردهم آبان ۱۳۶۱ ش برای گذراندن آموزش امدادگری به هلال‌احمر رفت و بعد از یک دوره آموزش یک‌ماهه در ۱۱ آذر ۱۳۶۱ ش، از سوی هلال‌احمر به‌عنوان امدادگر به جبهه اعزام شد. در عملیات والفجر مقدماتی (۱۸ بهمن ۱۳۶۱ ش) شرکت کرد و تا سوم اسفند ۱۳۶۱ ش در جبهه حضور داشت. فتح‌الله در ۲۲ آذر ۱۳۶۲ ش به عضویت رسمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد. در اسفند ۱۳۶۳ ش در عملیات والفجر ۶ شرکت کرد.

 در ۱۳ فروردین ۱۳۶۳ ش باخانم «مریم محمدی» ازدواج کرد و چند روز بعد از ازدواج، عازم جبهه شد و از آن طریق به پادگان امام حسین (ع) تهران برای آموزش فرماندهی اعزام شد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۵ بهمن ۹۵ ، ۱۹:۵۵
محمود جانقربانی



شناخت راه هایی برای شناخت مرز راست و دروغ کراماتی که از شهدا نقل می شود .
راهیان نور

واقعیت، جفت پاهایش را گذاشته است روی زمین، هیچ جور هم زمین نمی خورد. اما دروغ، اصلاً نیازی به پشت پا زدن و این چیزها ندارد. روی هواست و شاید به همین خاطر هم باشد که عجیب و غریب می زند و آدم را قلقلک می دهد تا به عنوان یک چیز خاص باورش کنیم. یکی از همین دروغ هایی که همیشه دوست داریم باورشان کنیم، بعضی از همین کرامت هایی است که از شهدا می شنویم. این قدر کرامت های جور واجور توی همدیگر پیچیده اند که تشخیص دان راست و دروغ بودن آن ها کار حضرت فیل است. البته در این مورد اگر کارهای زیر را انجام دهید می توانید کار حضرت فیل را خودتان رأساً انجام دهید.

1- توجه به راوی :

باید ببینیم گوینده این کرامت چه کسی است؟ اصلاً قابل اعتماد هست یا نه؟ مثلاً کسی که سرکوچه طی طریق کرده و تو کار خط خطی کردن صفحه ی صورت ودست و پای ملت بوده، مطمئناً از امام جماعت محل اعتبار کمتری دارد. یک احتمالش این است که یارو سر به راه شده و افتاده توی کار خدا و پیغمبر، اما آن طرف هم نباید یادمان برود که این کار از آن کسب هایی است که احتمال گرفتنش زیاده و اصلا خرجی هم ندارد. پس شاید طرف فقط تغییر شغل داده باشد. اینکه من این دستمال را از فلانی گرفتم و شفا می دهد و کلی از این حرف ها، احتمال دروغ بودنش خیلی زیاد است.

2- عدم توهم زدگی :

توهم زده شدن از آن دردهای بی درمانی است که در محیط های معنوی بیشتر خودش را نشان می دهد. مثلاً عکاس از همه جا بی خبر در آن تاریکی هوس عکس گرفتن می کند و فلاش می زند، فردا چهارده نفر مدعی می شوند که در جلسه ی دیشب یکی از ائمه را دیده اند که به جلسه آمده است و جالب این که هر کدامشان یکی از معصومین را دیده است!

گرچه ما گفتیم این درد بی درمان است، اما منظورمان این بود که درمانش خیلی سخت است؛ پس پیش گیری کنید بهتر است .همه اش دنبال این نباشیم که هر چیزی را یک امر غیرواقعی و خیلی عجیب و غریب ببینیم. صحبت های آدم های متوهم را هم زیاد باور نکنیم. لطفاً به مثال زیر توجه فرمایید:

راهیان نور

مثال: گردان ما یک ماه کنار کرخه بود. چادر تدارکات در یک تپه و حسینیه در تپه ی دیگری بود. برای آسانی کار، بر روی دره این دو تپه پلی درست کرده بودند تا راحت تر رفت وآمد کنیم.

یک شب هیئتی از بازاری های تهران وارد گردان شدند و بچه ها هم همه مشغول دعا و روضه و گریه بودند. یکی از بازاری ها از همان راه عادی به دستشویی می رود و در راه برگشت راهش را گم می کند. یکی از بچه های تدارکات با او روبه رو می شود و او را از روی پل به حسینیه می رساند. این بازاری که قبلاً پل را ندیده بود به خودش گفت: «اینجا که پل نداشت! این پل از کجا آمد؟» آمد میان جمعیت و شروع کرد به های های گریه کردن که من امام زمان(عج) را دیده ام و ایشان مرا از آن سمت دره از روی پل به این سمت آورد. جمعیت هیئت گریه می کردند، بچه ها که می دانستند قضیه از چه قرار است، زده بودند زیر خنده و مجلس خراب شده بود. بعد از آن، اسم آن پل شد «پل اما زمان».

                                        (نقل از حجت الاسلام والمسلمین طائب)

3- خواب نباشد :

اصولاً خواب حجیت ندارد، یعنی آن قدر محکم نیست که به تنهایی بتواند چیزی را ثابت کند. از آن چیزهایی هم هست که هر کسی به راحتی می تواند ادعایش را داشته باشد. لطفاً به یک مثال توپ دیگر توجه کنید.

مثال: شب، یکی از بچه ها را مأمور کردیم تا از یک محور پیش روی کند و این محور را پاکسازی کند. صبح که به نمازخانه آمدم دیدم چند نفر را دور خودش جمع کرده است و می گوید امام زمان(عج) به خوابش آمده و گفته است که از این محور پیش روی نکنید که شکست می خورید و از فلان مسیر بروید. حسابی سرش داد کشیدم و گفتم: این چه حرفی است که می زنی؟ بعد از چند دقیقه گفت که از پاک سازی این محور می ترسیده است و برای همین این حرف ها را سرهم کرده است.

                                                    (نقل از سردار قالیباف)

4- صاحب کرامت، دارای ویژگی خاص باشد :

راهیان نور

این یکی از نکات اصلی است و خداوند به واسطه کرامت این ویژگی خاص را به همه توجه می دهد. بالاخره باید نسبتی بین فرد و کرامت وجود داشته باشد. اینکه هر کسی بخواهد ادعای کرامت بکند و برای خودش دفتر و دستک راه بیندازد که سنگ روی سنگ بند نمی شود و اوضاع آن قدر به هم می ریزد که هر کسی (حتی خود من) قلقلک می شود تا یک کرامتی را به نام خودش سند بزند. مثلاً یکی از این ویژگی ها، غسل جمعه است. شهدایی بوده اند که غسل جمعه شان ترک نمی شد و جسدشان بعد از چند سال سالم ماند. این یعنی نسبت خاص بین ویژگی شهید و کرامت آن شهید.

5- گاگول نباشیم :

همین ساده لوحی است که باعث می شود خیلی ها هوس با کرامت بودن به سرشان بزند. اول یک ادعایی می کنند و همین که چند آدم ساده لوح دورشان را گرفتند، خیال می کنند خبری شده است؛ مثال زیر خیلی معروف است:

مثال: سال 65 منطقه بودیم که گفتند مادر شهید... حضرت زهرا(س) را زیارت می کند و ایشان به او عطر می دهد گفتم: این خطرناک است. در آینده جلوی این شخص را نمی شود گرفت. از منطقه که برگشتم، به منزل ایشان رفتیم. دکانی باز شده بود! یک ماه در تهران ماندیم تا قضیه را جمع کنیم. از طریق مجاری قانونی ادعای کذب این خانم اثبات و بساط ادعای دروغینش جمع شد. چند سال بعد از جنگ بود که شنیدم قبر شهید... در بهشت زهرا بوی خوش می دهد. گفتم: ای دل غافل! عطرها از کف دست مادرش رفت داخل قبر!

                                           (نقل از حجت الاسلام والمسلمین طائب)

البته این پنج راه حل بالا نباید دلیل شود که هر چیزی را هم که شنیدیم، سریع رد کنیم. خیلی از شهدا هستند که دارای کرامت های اثبات شده ای هستند؛ مثل شهید معماریان که آمده اند و پارچه ای به پای مادرشان که به شدت درد می کرده بسته اند، یا امضای شهید سید مجتبی صالحی خوانساری پای کارنامه ی دخترش.

«مسئله مهم در دفاع مقدس این نیست که شهدایش چقدر کرامت داشته اند. این مورد در مقابل عظمت خود دفاع مقدس خیلی کوچک است. خود دفاع مقدس یک کرامت بزرگ است.»

                                                                      (نقل از حجت الاسلام والمسلمین طائب)

اصلاً در معجزه بودن دفاع مقدس نباید شک کرد. کرامت اصلی هم همین است. مثال می خواهید؟ هر کتابی درباره ی تاریخ و خاطرات دفاع مقدس را که می خواهید بردارید و از هرجایش که دوست دارید، شروع کنید به خواندن!

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ بهمن ۹۵ ، ۲۰:۰۹
محمود جانقربانی


🔸امام خامنہ ای حفظه الله : 


« شب‌های عملیات ڪربلای ۵ شب‌های قدر این انقلاب است و انس با آن باعث وارسته شدن مے باشد، هر کس آن عملیات را فراموش ڪند نامش از اردوگاه انقلاب قلم خواهد خورد؛ لذا باید این حادثه بزرگ را زنده نگه داریم. »


«اگراین شهدایے کہ شلمچـه  یادگار آنهاست نبودند امروز دراین کشور از استقلال ملی، شرف ملت از اسلام هیچ نشان برجسته ای نبود»


عملیات_کربلای۵

شهداےشلمچه


🎙  #رادیوشاهد

 

@radioshahed

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ دی ۹۵ ، ۰۰:۳۷
محمود جانقربانی


پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR بر اساس بخش‌هایی از بیانات رهبر انقلاب در دیدار فرماندهان سپاه ۱۳۹۵/۰۶/۲۸ نماهنگ «خدا با ماست» را منتشر می‌کند.

*حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: موسی به قوم خودش گفت که: «اِسْتَعِینُوا بِاللهِ وَاصْبِرُوا»(۱)؛ «فَلَمَّا تَرَٰءَا ٱلْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدْرَکُونَ»(۲) وقتی که [قوم موسی] داشتند میرفتند، از دور، مجموعه‌ی فرعونی هم دیده شدند که دارند می‌آیند [به سمت اینها]، اصحاب موسی (علیه‌السلام) گفتند «إِنَّا لَمُدْرَکُونَ»، ما گیر افتادیم؛ «قَالَ کَلَّآ»(۳) حضرت موسی فرمود ابدا، «کَلّآ»؛ «کَلَّآ إِنَّ مَعِىَ رَبِّى سَیَهْدِینِ»(۴) او هدایت میکند، میگوید چه‌کار کنید، کجا بروید. من به شما عرض بکنم «إِنَّ مَعِىَ رَبِّى»، بدانید خدا با ما است؛ اگر ما خودمان، انگیزه‌مان، ایمان و عزم راسخمان را حفظ کنیم، عقلمان را به کار بیندازیم، تدبیر درست بکنیم، ما بر تمام این ترفندهایی که دشمنان از جبهه‌های مختلف و از جهت‌های مختلف به کار میبرند و حملاتی که میکنند -که بعضی خیال میکنند ما محاصره شدیم-، بر همه‌ی اینها فایق خواهیم شد و همه را ان‌شاءالله به خاک خواهیم نشاند.
۱) بخشی از آیه‌ی ۱۲۸ سوره‌ی مبارکه‌ی اعراف
۲) آیه‌ی ۶۱ سوره‌ی مبارکه‌ی شعرا
۳) بخشی از آیه‌ی ۶۲ سوره‌ی مبارکه‌ی شعرا
۴) همان
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۱ دی ۹۵ ، ۲۰:۵۰
محمود جانقربانی


جانباز «ابوالفضل پناه» در یادداشتی می نویسد: پنج شنبه عصر سر مزار شهدای جانباز بودیم که دیدیم بر مزار یکی از شهدای حرم که از برادران افغانی بود، سه جوان و نوجوان افغانی آمدند و فاتحه خواندند.

بخش فرهنگ پایداری تبیان
شهدای حرم

به دوستم گفتم به نظرم باید این سه نفر از رزمندگانِ مدافع حرم باشند. صدایشان کردیم... پس از احوالپرسی سؤال کردم مقیم ایران هستید؟
گفتند: «نه. مقیم افغانستان هستیم.»

گفتم: «شنیدم کسانی را که برای حفاظت از حرم می روند، دولت افغانستان اذیتشان می کند، هم رزمنده ها را و  هم خانواده هایشان را، درست است؟»

جواب دادند: «هم دولت، هم طالبان و هم داعش در قلمرو کشورمان ما و خانواده ما رو اذیت می کنند.»

گفتم: «پس چرا بااین همه خطر بازهم می روید؟»

بلافاصله گفتند: «همه اش فدای بی بی زینب (س).»

همین یک جمله کوتاه ما را شرمنده کرد. چه دل بزرگی داشتند. انگار حال وهوای روزهای دفاع مقدس دوباره تداعی شده بود. از چهره آرام، اما مصممشان پیدا بود با علم و آگاهی و اعتقادشان است که فرسنگ ها دورتر از خانه و کاشانه، به دفاع از حرم آل الله رفته اند! دیدم واقعاً نهایت اخلاص و ایمان اند. رهبری معظم، شهدای حرم را بر طبق آیات و روایات، فرموده اند، ثواب دو شهید را دارند.
خوشا به سعادت رزمندگان و شهدای مدافع حرم. به حالشان غبطه می خورم...

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ آذر ۹۵ ، ۲۰:۵۵
محمود جانقربانی